ii. عمل جراحی
شکستگی های هومروس دیستال در اثر تروما مستقیم (به عنوان مثال ، سقوط) یا نیروهای غیرمستقیم (به عنوان مثال ، پیچ و تاب یا کشش عضلانی) ایجاد می شود.
iii توانبخشی
طبقه بندی AO شکستگی های هومروس دیستال را به سه نوع اصلی تقسیم می کند: A ، B و C.
IV نتایج مطالعه
درمان جراحی از اصول AO پیروی می کند: کاهش آناتومیکی ، تثبیت پایدار و توانبخشی زودرس.
vi بحث
CzMeditech سه مدل را ارائه می دهد: خارج از صفحه (01.1107) ، جانبی (5100-17) و صفحات میانی (5100-18).
شکستگی های دشت تیبیال متداول است و درمان های سنتی محدودیت هایی دارند
شکستگی های دشت تیبیال یک نوع رایج از شکستگی اندام تحتانی است. درمان های سنتی مانند صفحات قفل و ناخن های داخل عضلانی antegrade هر کدام اشکال خود را دارند. صفحات قفل ممکن است باعث عفونت های بعد از عمل یا نکروز بافت نرم و بهبودی طولانی شود. اگرچه ناخن های Antegrade حداقل تهاجمی هستند ، ممکن است به مفصل زانو آسیب برساند ، باعث درد می شود و خطرات تثبیت ناکافی یا سوء استفاده را به همراه دارد و مانع از بهبودی می شود.
صفحات قفل:
آسیب قابل توجه بافت نرم ، میزان عفونت زیاد ، بهبودی طولانی
ناخن های Antegrade:
خطر آسیب مفاصل زانو ، تثبیت ناکافی ، مستعد سوء استفاده
راه حل جدید: ناخن تیبیال دیستال (DTN)
یک گزینه درمانی جدید - ناخن تیبیال دیستال (DTN) - چشم انداز جدیدی را برای مدیریت شکستگی های تیبیال دیستال با طراحی رتروگراد منحصر به فرد خود ایجاد می کند.
طراحی درج رتروگراد رویکرد جدیدی را ارائه می دهد
موقعیت یابی بیمار و آماده سازی کاهش
بیمار در حالت خوابیده به پشت قرار می گیرد. شکستگی های آواره شده باید به صورت دستی قابل کاهش باشد. در صورت لزوم ، قبل از درج DTN ، از فورسپس کاهش استفاده کنید. اگر یک شکستگی فیبر همراه باشد ، تراز مناسب فیبر می تواند به کاهش تیبیا کمک کند. شکستگی شافت فیبر ممکن است با ناخن های داخل عضلانی تثبیت شود. برای شکستگی های اطراف مچ پا ، کاهش آناتومیکی و تثبیت فیبر باید قبل از کاهش تیبیال برای جلوگیری از سوء استفاده باشد. در شکستگی های باز با تثبیت خارجی موجود ، می توان ناخن را ضمن حفظ فیکسور برای دستیابی به کاهش درج کرد.
موقعیت خوابیده ، در صورت لزوم از کاهش فورسپس استفاده کنید
برای اطمینان از کاهش دقیق تیبیال ، مدیریت شکستگی فیبر را در اولویت قرار دهید
روش درج DTN
برش طولی 2-3 سانتی متر در نوک مالولوس داخلی برای افشای رباط سطحی دلتوئید انجام می شود. یک پین راهنما در یا کمی داخلی به نوک مالولوس (شکل 2A) ، 4-5 میلی متر از سطح مفصلی وارد می شود. نمای جانبی درج را از طریق شیار intercondylar (شکل 2B) نشان می دهد و از آسیب به عضله خلفی تیبیالیس جلوگیری می کند. رباط دلتوئید سطحی را از هم جدا کنید ، سپس از یک ریمر برای بزرگنمایی کانال مدولاری تا منطقه متافیز استفاده کنید (شکل 2C). برای درج ناخن ، استخوان کنده را در نزدیکی قشر داخلی پروگزیمال جدا کنید (شکل 2D). برای تأیید اندازه DTN یک ناخن آزمایشی وارد کنید (شکل 2E). از چکش زدن یا پیچش بیش از حد برای جلوگیری از شکستگی ماللولار داخلی یدروژنیک خودداری کنید. عمق ناخن را تنظیم کنید تا اطمینان حاصل شود که پیچ های دیستال وارد محل اتصال مچ پا یا شکستگی نمی شوند. تثبیت با پیچ های در هم تنیده به صورت مجاورت و دیستال حاصل می شود.
برش:
برش طولی در نوک مالولوس داخلی
موقعیت یابی پین راهنما:
4-5 میلی متر از سطح مفصل
reaming & nail trial:
دوباره به متافیز ، اندازه ناخن را تأیید کنید
درج ناخن:
از چکش زدن خودداری کنید ، عمق را برای محافظت از مفصل تنظیم کنید
تثبیت:
پیچ های همبستگی به صورت مجاورت و دیست
تحرک مفصل مچ پا و تماس با پای به کف اجازه می دهد تا به مدت
4-6 هفته یاتاقان غیر وزن بعد از عمل به مدت 4-6 هفته
پیشرفت کند تا وزن کامل بین هفته های 8 تا 12 ، ضمن نظارت بر تشکیل کالوس و دردفعالیت مفصل مچ پا بلافاصله پس از عمل شروع می شود
به مدت 4-6 هفته از تحمل وزن خودداری کنید
انتقال تدریجی به وزن کامل در 8 تا 12 هفته
پیگیری 10 بیمار
یک مطالعه به دنبال 10 بیمار (جدول 1). تا 3 ماه پس از عمل ، 7 مورد بهبود یافته بود. تمام بیماران طی 6 ماه به بهبودی رسیدند. یک مورد هر یک از ناهنجاری های Varus و Recurvatum رخ داده است. از بین رفتن ، عفونت ، عوارض مربوط به ایمپلنت یا صدمات ایاتروژنیک مشاهده نشده است (جدول 2).
7 مورد در طی 3 ماه بهبود یافته است. همه 6 ماه بهبود یافته است
2 ناهنجاری خفیف (1 واروس ، 1 recurvatum)
بدون عفونت ، عوارض کاشت یا کاهش کاهش
بیمار مرد 69 ساله
نوع شکستگی:
شکستگی تیبیال عرضی + شکستگی فیبر
عارضه:
آسیب خرد بافت نرم
Post-op:
فقط 6 برش کوچک ، بهبودی کامل در مدت 1 سال
شکل 3 و 4:
تصاویر بازیابی رادیوگرافی و بعد از عمل
نشانه های DTN
این مطالعه شامل شکستگی AO 43-A و C1 بود. C2 نیز در نظر گرفته شد. DTN ها به طول 7 میلی متر و 8 میلی متر در دسترس هستند که تعیین کننده قرارگیری پیچ های همبستگی پروگزیمال را تعیین می کنند. شکستگی های واقع در 2-9 سانتی متر بالاتر از سطح مفصلی نامزدهای ایده آل برای تثبیت DTN هستند. نشانه ها به طور بالقوه می توانند به شکستگی AO 42 گسترش یابد.
قابل استفاده برای AO 43-A ، C1 ، در نظر گرفتن C2 و 42
بهترین نتایج برای شکستگی 2-9 سانتی متر از سطح مفصل
ثبات بیومکانیکی
ناخن های رتروگراد نسبت به صفحات قفل داخلی و ناخن های آنتگراد از سختی محوری و چرخشی برتر برخوردار هستند. گرینفیلد و همکاران. آزمایش بیومکانیکی انجام شده نشان می دهد که استفاده از دو پیچ دیستال در DTN 60-70 ٪ از سفتی فشاری و 90 ٪ از سفتی پیچشی را در مقایسه با سه پیچ به دست آورد. DTN حرکت قطعه شکستگی را به حداقل رساند. در 3 مورد که طی 3 ماه بهبود نیافته است ، عوامل شامل آسیب بافت نرم ، گسترش مدولاری ، محل شکستگی و پوکی استخوان است. از آنجا که DTN ها فقط در سه اندازه قرار می گیرند و تثبیت دیستال به سه پیچ محدود می شود ، ممکن است پایداری کافی در کانال های گسترده یا استخوان پوکی استخوان فراهم کند. در چنین مواردی باید تحمل وزن زود هنگام با احتیاط انجام شود.
برتر از صفحات قفل و ناخن های آنتگراد
استراتژی تثبیت توصیه شده: 2 پیچ های پروگزیمال + 3 دیستال
مزایای DTN
در مقایسه با صفحات قفل ، ناخن های داخل عضلانی باعث آسیب بافت نرم کمتری می شوند ، به خصوص برای بیماران سالخورده و افراد مبتلا به آسیب دیدگی شدید در اثر تروما با انرژی بالا مناسب هستند. در این مطالعه ، DTN ها فقط از طریق شش برش کوچک ، بدون عوارض بافت نرم وارد شدند. این روش نیازی به خم شدن زانو ندارد ، خطر کاهش کاهش را کاهش می دهد و آن را برای بیماران با حرکات محدود زانو مناسب می کند (به عنوان مثال ، آرتریت زانو یا پس از TKA).
حداقل تهاجمی ، ایده آل برای بیماران تروما با انرژی بالا
خم شدن زانو مورد نیاز نیست ، مناسب برای تحرک محدود زانو
خطرات جراحی و اقدامات احتیاطی
خطرات شامل آسیب به عضله تیبیالیس خلفی و شکستگی ماللولار داخلی است. شکستگی های ماللولار میانی ممکن است با سیم کشی باند تنش ، آبکاری یا تثبیت خارجی درمان شود.
برای جلوگیری از نفوذ پیچ به شکاف فیبر باید مراقب باشید. دستگاه موقعیت یابی ممکن است به دلیل وزن آن باعث چرخش خلفی DTN شود. پیچ دوم را تنظیم کنید تا به سمت فیبول حرکت کند (شکل 4C).عوارض بالقوه:
آسیب تیبیالیس خلفی ، شکستگی ماللولار داخلی
مدیریت:
باند تنش ، آبکاری یا فیکسچر خارجی
جهت پیچ و موقعیت موقعیت یابی دستگاه نیاز به توجه حین عمل دارد
مقایسه بالینی
میزان غیرونیک و سوء استفاده از ناخن های antegrade به ترتیب 0-25 ٪ و 8.3-50 ٪ است. برای صفحات قفل ، 0-17 ٪ و 0-17 ٪. در این مطالعه ، تمام موارد به دست آمده اتحادیه ، و تنها 20 ٪ ناهنجاری> 5 درجه ، قابل مقایسه با روشهای سنتی. میزان ضد عفونی: عفونت سطحی برای ناخن های آنتگراد 0-8.3 ٪ و برای قفل کردن صفحات 0-23 ٪ است. عفونت عمیق به ترتیب 0-23 ٪ و 0-8.3 ٪ است. این مطالعه هیچ عارضه بافت نرم را گزارش نکرده است ، و از هر دو گزینه دیگر بهتر است. نمرات عملکردی:
نمرات AOFAS برای ناخن های Antegrade: 86-88 (نوع A) ، 73 (نوع C) ؛ صفحات قفل: 84-88 (نوع A)
این مطالعه: میانگین AOFA: 92.6
EQ-5D-5L: صفحات قفل: 0.62-0.76 ؛ این مطالعه: 0.876
SAFE-Q (بیماران پا و مچ پا): 67-75 ؛ این مطالعه: 83-91.7 (جدول 3)
نرخ اتحادیه ، نرخ ناهنجاری و میزان عفونت از روشهای سنتی بهتر است
نمرات عملکردی (AOFAS ، EQ-5D-5L ، SAFE-Q) نتایج عالی را نشان می دهد
به طور خلاصه ، DTN مزایایی نسبت به قفل کردن صفحات و ناخن های داخل بدن آنتگراد ارائه می دهد و یک راه حل مؤثر برای درمان شکستگی های تیبیال دیستال است.
DTN دارای حداقل تهاجمی ، پایداری بالا و بهبودی سریع است
این یک جایگزین ارزشمند برای درمان های سنتی است و ارزش ترویج آن را دارد
Yamakawa Y ، Uehara T ، Shigemoto K ، et al. نتایج اولیه تثبیت شکستگی های استخوان درشتیکی دور دیستال با ناخن تیبیال دیستال: یک مطالعه سری مورد آینده و چند مرکز [J]. آسیب ، 2024: 111634.
创伤骨科智能科技 智汇骨. (2024 年 12 月 31 日). 胫骨远端髓内钉突破胫骨远端骨折的治疗 [微信公众号文章]. 创伤骨科智能科技 智汇骨https://mp.weixin.qq.com/s/9uqqvj0eae4bkzg2u4nq8q (دسترسی: 2025 年 06月 07日)
