3 νέες χειρουργικές ενέργειες για την αντιμετώπιση των καταγμάτων επιγονατίδων

Τα επιγονατιδικά κατάγματα αντιπροσωπεύουν το 1% όλων των περιπτώσεων τραυμάτων και η τρέχουσα κατευθυντήρια γραμμή συνιστά τη χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία απλών εγκάρσιων καταγμάτων επιγονατιδίων με μετατόπιση αρθρικών επιφανειών είναι το σύρμα ζώνης τάσης (TBW), η οποία δρα ως συσκευή αντιτάξεων όταν η επιφάνειας (τεντωμένη) επιφάνεια υποβάλλεται σε δυνάμεις κάμψης.

Ωστόσο, οι επιπλοκές αυτής της διαδικασίας περιλαμβάνουν την αποτυχία της εσωτερικής στερέωσης, τη μόλυνση και την αποδέσμευση του τραύματος. Επιπλέον, η εφαρμογή διαμήκων καλωδίων μπορεί να είναι πολύ δύσκολη, ειδικά όταν κόβει και θάβει το τέλος του καλωδίου στον επιγονατιδικό τένοντα και τον τετρακέφαλο τένοντα.

Σχεδιάσαμε 3 νέες τεχνικές για τη σταθεροποίηση των καταγμάτων εγκάρσιων επιγονατίδων χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά με το πρότυπο TBW.

1. Εφαρμογή μιας ζώνης τάσης σύρματος οκτώ μετά από διασταυρούμενη οδήγηση των ακίδων KERF.

2. Οι διαμήκεις καρφίτσες Kirschner και οι ζώνες έντασης και στις δύο πλευρές της επιγονατίδας.

3. διέσχισαν καρφίτσες Kirschner και πλευρικούς ιμάντες έντασης.

Ως εκ τούτου, ο σκοπός αυτής της βιομηχανικής μελέτης ήταν να συγκριθεί 3 νέες μεθόδους σταθεροποίησης με το χρυσό πρότυπο AO της ζώνης τάσης σύρματος. 

Η πρώτη μας υπόθεση ήταν ότι η βιομηχανική ακεραιότητα των δομών που χρησιμοποιούν διασταυρωμένες καρφίτσες KERF δεν πρέπει να επιδεινωθεί. Η δεύτερη υπόθεσή μας ήταν ότι η πλευρική TBW θα είχε παρόμοια αποτελέσματα με το πρότυπο TBW.

Μέθοδος

Το απλό εγκάρσιο επιγονατιδικό κάταγμα περικοπή με ένα εκκρεμές πριόνι και οι 3 νέες τεχνικές εφαρμόστηκαν στη συνέχεια διαδοχικά για να διαχωρίσουν τα γόνατα για να εξασφαλίσουν ότι θα μπορούσαν να κατασκευαστούν με τρόπο που να αντιπροσωπεύει μια ασφαλή και αναπαραγώγιμη διαδικασία με βάση την ανθρώπινη ανατομία (όπως φαίνεται στα Σχήματα 2 και 3). Όλα επιτεύχθηκαν με επιτυχία. Χρησιμοποιήθηκε μια βιομηχανική συσκευή για τη δοκιμή της βιομηχανικής ακεραιότητας των 3 νέων τεχνικών.

Αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα όλων των δοκιμών φαίνονται στα Σχήματα 4 και 5.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η διαμόρφωση με τη μικρότερη μετατόπιση του χάσματος συνολικού θραύσματος ήταν οι διασταυρωμένες καρφίτσες KERF σε συνδυασμό με την πλευρική TBW (τεχνική 3), με μια μέση μετατόπιση κενού θραύσης 0,43 mm (εύρος 0,10-0,80 mm) μετά από 100 κύκλους, αρκετά κάτω από τη σημαντική μετατόπιση των 2 mm.

Το πρότυπο TBW σε συνδυασμό με τις διασταυρωμένες ακίδες KERF (Τεχνική 1) ήταν η επόμενη καλύτερη, με μια μέση μετατόπιση κενού θραύσης 0,61 mm (0,06 έως 2,06 mm).

Το μέσο εφαρμοζόμενο φορτίο ήταν 69,2 Ν. Το πρότυπο AO ήταν το χειρότερο, με μια μέση τελική μετατόπιση χάσματος θραύσης 1,72 mm (0,47 έως 2,24 mm) και ένα μέσο εφαρμοσμένο φορτίο 79,6 Ν. Το πρότυπο AO ήταν το χειρότερο, με ένα μέσο τελικό διάκενο θραύσης 1,72 mm (0,47 έως 2,24 mm).

Όσον αφορά τις αυξητικές μετατοπίσεις ανά κύκλο, τόσο οι διασταυρωμένες δομές KERF (Τεχνικές 1 και 3) δείχνουν μικρότερες μετατοπίσεις: 0.27 mm και για τις δύο διασταυρωμένες δομές KERF στον τελευταίο κύκλο, σε σύγκριση με 0.41 mm όσο και 0,60 mm για το πρότυπο AO και τη διαχρονική δομή KERF με πλευρική TBW αντίστοιχα. Αυτό αποδεικνύει ότι η διασταυρούμενη δομή KERF δίνει μεγαλύτερη δυσκαμψία στο κάταγμα κάτω από το φορτίο Αυτό αποδεικνύει τη μεγαλύτερη ακαμψία του χάσματος κατάγματος υπό φορτίο που δίνεται από τη διασταυρούμενη δομή του καρφιτσουρούς.

Συζήτηση

Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι ο αναπροσανατολισμός του πείρου Kirschner σε μια δομή σταυροειδούς σχήματος μακριά από τους περιβάλλοντος μαλακούς ιστούς, αλλά η διατήρησή της στο ίδιο επίπεδο (δηλαδή 5 mm πίσω από την πρόσθια κυρτή επιφάνεια της επιφάνειας) δεν επηρεάζει αρνητικά την βιομηχαϊκή ενσωμάτωση, αλλά μάλλον επηρεάζει θετικά τη σταθερότητα της εσωτερικής κατάστασης. Σε σύγκριση με τις διαμήκους ακροδέκτες KERF, η σταυροειδές δομή φαίνεται να σταθεροποιεί καλύτερα το μπλοκ κατάγματος κατά της πρόσθιας τάσης και μπορεί να αυξήσει τη συμπιεστική τάση στην αρθρική επιφάνεια.

Αυτά τα δεδομένα υποστηρίζουν την πρώτη μας υπόθεση ότι οι διασταυρωμένες κυλινδρικές καρφίτσες δεν είναι χειρότερη χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με τις διαμήκεις κυλινδρικές ακίδες και στην πραγματικότητα και οι δύο δομές εκτελούν καλύτερες από διαμήκεις κυλινικές καρφίτσες χρησιμοποιώντας διασταυρωμένους κυλινικούς ακροδέκτες. Η δεύτερη υπόθεσή μας παραμένει ισορροπημένη, καθώς παραμένει ασαφές από αυτή τη μελέτη αν τα αποτελέσματα του πλευρικού TBW είναι συγκρίσιμα με το πρότυπο TBW.

Αυτή είναι η πρώτη βιομηχανική μελέτη που δείχνει την ανωτερότητα στην τεχνική AO απλώς επανεκτιμώντας τη χειρουργική προσέγγιση στο TBW. Δεν υπάρχει πρόσθετο κόστος και η διαδικασία μπορεί να είναι ταχύτερη, διότι απαιτείται λιγότερη έκθεση. Η χρήση των διασταυρωμένων κυλινδρικών ακίδων μειώνει τη βλάβη στους γύρω μαλακούς ιστούς (κυρίως τους τετρακέφαλους και τους επιγονατιδικούς τένοντες). Επιπλέον, εάν οι χειρουργοί ανησυχούν για την ποιότητα των καλυμμένων μαλακών ιστών και τον κίνδυνο ερεθισμού ή προεξοχής της πρόσθιας μεταλλικής εσωτερικής στερέωσης, αυτή η μελέτη θα πρέπει να τους καθησυχάσει ότι η τοποθέτηση του TBW σε κάθε πλευρά της επιγονατίδας αποφεύγει αυτό και βελτιώνει τη συνολική σταθεροποίηση.

Η μελέτη αυτή καταδεικνύει ότι δύο νέες τεχνικές PIN του KERF είναι ανώτερες από το χρυσό πρότυπο που περιγράφεται σήμερα από το ΑΟ για τη θεραπεία απλών καταγμάτων εγκάρσιων επιγονατίδων.