Η κλινική και εμπορική συνέργεια της εγγύς κνημιαίας πλευρικής πλάκας κλειδώματος

κατάγματος μέσου οροπεδίου (κάταγμα/υπογείωση γόνατος)

Τύπος V:

Δικοδυλικό κάταγμα που περιλαμβάνει διαχωρίσματα μέσου και πλευρικού οροπεδίου

Τύπος VI:

Διμερές κάταγμα οροπέδιο με διαχωρισμό της κνημιαίας μεταφυσίας από κνημιαίο στέλεχος

Απόλυτες ενδείξεις

• Κατάρρευση επιφάνειας άρθρωσης> 2mm ή πλευρική μετατόπιση> 5mm

• Ανοιχτό κάταγμα/συνδυασμός συνδρόμου οστεοφασιακού διαμερίσματος

• Αστάθεια γόνατος (εσωτερική/εξωτερική περιστροφή> 5 °) ή τραυματισμό συνδέσμου που απαιτεί επισκευή.

Σχετικές ενδείξεις

• Ηλικιωμένοι ασθενείς που απαιτούν πρόωρη κινητοποίηση

• Συνδυασμένος τραυματισμός μηνίσκου που απαιτεί αρθροσκοπική εξερεύνηση

1. Χειρουργική πρόσβαση

Η χειρουργική τομή επιλέγεται για να είναι είτε πλευρική είτε μεσαία στο γόνατο, ανάλογα με τη θέση κατάγματος. Η πλευρική τομή χρησιμοποιείται συνήθως για τα πλευρικά κατάγματα του οροπεδίου, που εκτείνεται από τον πλευρικό μηριαίο κονδύλιο μέχρι την πλευρική κνημιαία κνημιαία. Το δέρμα κόβεται και στη συνέχεια διαχωρισμένο στρώμα με στρώμα, δίνοντας προσοχή στην προστασία του κοινού περονικού νεύρου και η κίνηση πρέπει να είναι απαλή όταν εκθέτει το άκρο του θραύσματος για να αποφευχθεί η επιδείνωση του τραυματισμού των μαλακών ιστών.

2. Επανατοποθεσία της αρθρικής επιφάνειας

Η καταρρέουσα αρθρική επιφάνεια ανυψώνεται με ένα περιοστικό απογυμνωτή και η διαδικασία επιβεβαιώνεται με επαναλαμβανόμενη φθοριοσκόπηση με μηχανή C-Arm. Για τα θωρακισμένα κατάγματα, μερικές φορές είναι απαραίτητο να εμφυτευτούν αλλομοσχεύματα ή τεχνητή υποστήριξη οστών κάτω από την αρθρική επιφάνεια. Η επιφάνεια της άρθρωσης πρέπει να είναι επίπεδη και η διαφορά ύψους από την υγιή πλευρά δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 2 mm, γεγονός που καθορίζει άμεσα την ανάκτηση της λειτουργίας της άρθρωσης μετά τη λειτουργία.

3. Παρακολούθηση

Τα σύνθετα κατάγματα που αφορούν τη μεταφυσία απαιτούν υποστηρικτική σταθεροποίηση πλάκας, με πλάκες κλειδώματος σχήματος L που χρησιμοποιούνται συνήθως για την πλευρική πλάκα και τις πλάκες σχήματος Τ για το μεσαίο. Για τα δισυνικά κατάγματα, ορισμένοι χειρουργοί επιλέγουν διμερή σταθεροποίηση της πλάκας, αλλά πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να αποφευχθεί η υπερβολική απογύμνωση του περιόστεου, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την παροχή αίματος.

Ανατομική εφαρμογή:

Προ-διαμορφωμένος σχεδιασμός για τους πληθυσμούς της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής με μορφολογία κνήμης (μπορούν να συνδεθούν τα διαγράμματα συγκριτικής σύγκρισης).

Το σύστημα βιδών πολυ-άξονα προσαρμόζεται σε διαφορετικές πυκνότητες οστού (π.χ. οστεοπόρωση σε ηλικιωμένους Αφρικανούς ενήλικες, τραύμα υψηλής ενέργειας σε ασιατικούς νέους ενήλικες)

Αναλογία κόστους-οφέλους:

Αυξημένο ποσοστό επιτυχίας μιας διαδικασίας και μειωμένο κόστος αναθεώρησης (συγκρίνετε τα συμβατικά δεδομένα πλάκας)

Υψηλή ανθεκτικότητα και μειωμένη συχνότητα αντικατάστασης οργάνων σε απομακρυσμένες περιοχές.

Φιλικότητα του χειριστή:

Απλοποιημένη χειρουργική διαδικασία (π.χ. MIPO ελάχιστα επεμβατική τεχνική), μειωμένη καμπύλη μάθησης για τους χειρουργούς.

Φορητά εργαλεία υποστήριξης για περιοχές περιορισμένου σε πόρους