3 روش جدید جراحی برای رسیدگی به شکستگی های پاتلا

شکستگی های پاتلار 1 ٪ از کل موارد تروما را تشکیل می دهد ، و دستورالعمل فعلی روش جراحی را برای درمان شکستگی های ساده پاتلار عرضی با جابجایی سطح مفصلی توصیه می کند ، سیم باند تنش (TBW) است که به عنوان یک دستگاه ضد اعتبار عمل می کند که سطح پاتلار (کشش) در معرض فشارهای خمیده قرار می گیرد.

با این حال ، عوارض این روش شامل خرابی تثبیت داخلی سیم ، عفونت و کاهش زخم است. علاوه بر این ، استفاده از سیم های طولی می تواند بسیار چالش برانگیز باشد ، به خصوص هنگام قطع و دفن انتهای سیم در تاندون پاتلار و تاندون چهار سر ران.

ما 3 تکنیک جدید برای تثبیت شکستگی های پاتلا عرضی با استفاده از مواد مشابه با TBW استاندارد طراحی کردیم.

1. استفاده از یک باند تنش سیم شکل هشت پس از رانندگی متقابل پین های کرک.

2. پین های طولی Kirschner و باندهای تنشی در هر دو طرف پاتلا.

3. از پین های Kirschner و تسمه های تنش جانبی عبور کرد.

بنابراین ، هدف از این مطالعه بیومکانیکی مقایسه 3 روش تثبیت جدید با استاندارد طلای AO از باند تنش سیم بود. 

فرضیه اول ما این بود که یکپارچگی بیومکانیکی سازه ها با استفاده از پین های کرک متقاطع نباید بدتر شود. فرضیه دوم ما این بود که TBW جانبی نتایج مشابه با TBW استاندارد خواهد داشت.

روش

شکستگی پاتلار عرضی ساده با یک اره آونگ کوتاه شد و سپس 3 روش جدید به صورت متوالی برای جدا کردن زانوها اعمال شد تا اطمینان حاصل شود که آنها می توانند به گونه ای ساخته شوند که یک روش ایمن و قابل تکرار را بر اساس آناتومی انسان نشان دهد (همانطور که در شکل 2 و 3 نشان داده شده است). همه با موفقیت حاصل شدند. از یک دستگاه بیومکانیکی برای آزمایش یکپارچگی بیومکانیکی 3 تکنیک جدید استفاده شد.

نتایج

نتایج تمام آزمایشات در شکل 4 و 5 نشان داده شده است.

نتایج نشان داد که پیکربندی با کوچکترین جابجایی شکاف شکستگی کل ، پین های کراوات متقاطع همراه با TBW جانبی (تکنیک 3) ، با میانگین جابجایی شکاف شکستگی 0.43 میلی متر (محدوده 0.10-0.80 میلی متر) پس از 100 چرخه ، درست زیر جابجایی قابل توجه 2 میلی متر بود.

TBW استاندارد همراه با پین های کرک متقاطع (تکنیک 1) بهترین های بعدی بود ، با میانگین جابجایی شکاف شکستگی 0.61 میلی متر (0.06 تا 2.06 میلی متر).

میانگین بار اعمال شده 69.2 N. استاندارد AO بدترین بود ، با میانگین جابجایی شکاف شکستگی نهایی 1.72 میلی متر (0.47 تا 2.24 میلی متر) و میانگین بار اعمال شده 79.6 N. استاندارد AO بدترین بود ، با میانگین جابجایی شکاف شکستگی نهایی 1.72 میلی متر (0.47 تا 2.24 میلی متر).

از نظر جابجایی های افزایشی در هر چرخه ، هر دو ساختار کرک (تکنیک های 1 و 3) جابجایی های کوچکتر را نشان می دهند: 0.27 میلی متر برای هر دو ساختار کرک متقاطع در چرخه آخر ، در مقایسه با 0.41 میلی متر و 0.60 میلی متر برای AO استاندارد و ساختار کرف طولی به ترتیب با TBW جانبی. این شواهدی است که نشان می دهد ساختار کراوات متقاطع سفتی بیشتری به شکستگی تحت بار می بخشد ، این شواهدی از سفتی بیشتر شکاف شکستگی در زیر بار است که توسط ساختار پین Crossed Clinch داده شده است.

بحث

نتایج حاکی از آن است که تغییر مکان مجدد پین Kirschner به یک ساختار متقاطع به دور از بافت های نرم اطراف ، اما نگه داشتن آن در همان صفحه (به عنوان مثال ، 5 میلی متر در پشت سطح محدب قدامی پاتلا) ، تأثیر منفی بر یکپارچگی بیومکانیکی نمی گذارد ، بلکه بر ثبات تثبیت شکستگی داخلی تأثیر می گذارد. در مقایسه با پین های کرک طولی ، ساختار صلیبی به نظر می رسد که بلوک شکستگی را در برابر تنش قدامی بهتر تثبیت می کند و ممکن است استرس فشاری را در سطح مفصلی افزایش دهد.

این داده ها اولین فرضیه ما را پشتیبانی می کنند که پین ​​های Kyphotic Crossed یک روش جراحی بدتر در مقایسه با پین های کیبوتیک طولی نیستند ، و در واقع ، هر دو ساختار عملکرد بهتری نسبت به پین ​​های کیفوتیک طولی با استفاده از پین های Kyphotic متقاطع دارند. فرضیه دوم ما متعادل باقی مانده است ، زیرا از این مطالعه نامشخص است که آیا نتایج TBW جانبی با TBW استاندارد قابل مقایسه است یا خیر.

این اولین مطالعه بیومکانیکی است که با ارزیابی مجدد رویکرد جراحی به TBW ، برتری نسبت به تکنیک AO نشان می دهد. هیچ هزینه اضافی وجود ندارد و ممکن است این روش سریعتر باشد زیرا قرار گرفتن در معرض کمتر مورد نیاز است. استفاده از پین های Kyphotic متقاطع باعث کاهش آسیب به بافت های نرم اطراف (عمدتا چهار سر ران و تاندون های پاتلار) می شود. علاوه بر این ، اگر جراحان نگران کیفیت بافت های نرم پوشیده و خطر تحریک یا برآمدگی تثبیت داخلی فلز قدامی باشند ، این مطالعه باید به آنها اطمینان دهد که قرار دادن TBW در هر دو طرف پاتلا از این امر جلوگیری می کند و باعث بهبود کلی می شود.

این مطالعه نشان می دهد که دو تکنیک جدید پین کرافت متقاطع برتر از استاندارد طلایی است که در حال حاضر توسط AO در درمان شکستگی های ساده پاتلا عرضی شرح داده شده است.