نحوه استفاده از MRI ​​برای تشخیص جراحات منیسک زانو و رباط

منیسک یک فیبروکارتیل به شکل منیسک با یک مقطع مثلثی واقع در بین کندیل تیبیال و فلات است که به طور قابل توجهی قوام مفصل استخوان ران را بهبود می بخشد و نقش مهمی در دینامیک مفصل زانو ایفا می کند.

یافته های MRI طبیعی و غیر طبیعی

در تصاویر ساژیتال و فرونتال ، منیسک معمولی از نظر فشار خون مثلثی است. در مورد جانبی ترین تصویر ساژیتال ، منیسک یک ساختار 'تعظیم' است که از یک بخش میانی ساژیتال تشکیل شده با شاخ های قدامی و خلفی تشکیل شده است (شکل 1).

شکل 1 ظاهر طبیعی MRI از منیسک داخلی. نمای ساژیتال با وزن چگالی پروتون: زاویه های منیسک قدامی و خلفی مثلث های هیپوینتنس همگن هستند. منیسک به شکل کمان است و از بخش هایی از قسمت میانی تشکیل شده است که شاخهای قدامی آن را در مقابل آن و شاخهای خلفی آن در پشت آن وصل می کند.

درک برخی از ناهنجاری های آناتومیکی مفید است زیرا می توانند یک تقسیم منیسک را شبیه سازی کنند:

• در بخش ساژیتال ، انتقال بین رباط های عرضی و قدامی.

• غلاف تاندون صنوبر ؛

• رباط منیسک-فومرال هامفری و ویسبرگ شاخ خلفی منیسک جانبی را به کندیل فمور داخلی متصل می کند.

• رباط منیسک مورب ، که گهگاه شاخ قدامی منیسک را به شاخ خلفی منیسک مقابل وصل می کند ، ممکن است یک منیسک مهاجر یا دسته بشکه را تقلید کند

• منیسک دیسکوئید یک ناهنجاری منیسک مادرزادی نادر است. این دیسپلازی منیسک تقریباً منحصراً منیسک جانبی را تحت تأثیر قرار می دهد. تشخیص 'دانشگاهی' آن در MRI مبتنی بر دیدن تداوم شاخهای قدامی و خلفی بر روی تصاویر ساژیتال در حداقل 3 برش ضخامت 5 میلی متر متوالی است (شکل 2). این یافته ها بر اساس تنظیمات جزئی مورد استفاده تنظیم می شوند.

شکل 2 منیسک جانبی دیسکوئید. تصویر با وزن T1 Sagittal. تداوم گوشه های جلو و عقب در 3 بخش ثابت 5 میلی متر متوالی. توجه داشته باشید که تخریب میکسوئید شاخ قدامی این منیسک دیسکوئید است.

تصویربرداری آسیب شناسی منیسک

این معمول است که اساساً بین منیسک آسیب زا و منیسک دژنراتیو تمایز قائل شود. صدمات آسیب زا ناشی از استفاده از نیروی مکانیکی بیش از حد به منیسک سالم است. در بزرگسالان جوان ، این شکاف معمولاً در اثر آسیب غیر مستقیم والگوس ایجاد می شود ، ارتفاع ناگهانی استخوان درشت نی بعد از چرخش خارجی یا بیش از حد فلکسون زانو در 20 درجه خمش. در عوض ، دژنراسیون در نتیجه نیروهای مکانیکی طبیعی که بر روی منیسک آسیب دیده در اثر تخریب میککسوئید بینابینی آسیب دیده است ، رخ می دهد. شکافهای منیسک افقی ممکن است به صورت خودبخود ایجاد شود یا ممکن است در اثر صدمات جزئی ایجاد شود.

طبقه بندی

با توجه به جهت هواپیمای شکاف ، شکاف ها را می توان به شکاف های افقی ، شکاف های عمودی یا شکاف های پیچیده تقسیم کرد

شکاف افقی

یک هواپیمای تقسیم شده به موازات فلات تیبیال وجود دارد که منیسک را به بخش های برتر و تحتانی تقسیم می کند. این ضایعات افقی گسترده است ، می تواند به طور قابل توجهی بر منیسک داخلی یا جانبی تأثیر بگذارد و پایدار تلقی می شود ، اگرچه بقایای آن پس از آسیب به منیسک داخلی به شیار مهاجرت می کند.

شکاف عمودی

عمود بر هواپیمای تیبیال و در امتداد محیط منیسک. این موارد بیشتر بر منیسک داخلی تأثیر می گذارد. یک آسیب کامل ناپایدار تلقی می شود و منیسک را به بخش های داخلی و جانبی تقسیم می کند. سطح اسکن همچنین شامل بدن منیسک جانبی و شاخ خلفی منیسک است که به راحتی تشخیص داده می شود به عنوان پارگی دسته بشکه ، که احتمالاً هنگام چرخش مفصل زانو به احتمال زیاد رخ می دهد. همراه با تصاویر ساژیتال ، می توان پارگی دسته بشکه را رد کرد (شکل 3).

A. MRI تاج ، فلش به شاخ خلفی منیسک جانبی اشاره می کند ، که به راحتی می توان تشخیص داد که به عنوان شکاف دسته بشکه تشخیص داده می شود. ب - هنگام انجام اسکن MRI با توجه به موقعیت نشان داده شده توسط خط نقطه در شکل ، یک پارگی شبه بشکه ظاهر می شود.

شکاف های شعاعی عمود بر محیط منیسک است و معمولاً بر لبه آزاد منیسک تأثیر می گذارد.

اشکی منقار طوطی

یک آسیب عمودی مختلط متشکل از یک جزء طولی و یک مؤلفه شعاعی به صورت چرخه ای در لبه آزاد گسترش می یابد.

سرانجام ، صدمات پیچیده منیسک وجود دارد ، بدون هیچ گونه توصیف واضح ، شامل شکاف های مختلف افقی و عمودی.

تظاهرات MRI از آسیب منیسک

منیسک اشک

استولر و همکاران. 3 نمره منیسک را پیشنهاد کرد (شکل 4)

درجه 1: منیسک گره ای بیش از حد بر روی سطح منیسک حفظ شده است.

درجه 2: منیسک خطی سیگنال بالا که بر روی سطح منیسک حفظ شده است.

درجه 3: فشار بیش از حد به یک سطح مفصلی از منیسک گسترش می یابد.

شکل 4 مقیاس استولر. پاسخ: درجه 1: یک یا چند مکان بیش از حد گره خورده گره در ارتباط با سطح مفصلی منیسک. B: درجه 2: فشار خون بالا خطی بر روی سطح مفصلی منیسک. ج: درجه 3: فشار بیش از حد متوسط ​​خطی که به یک سطح مفصلی از منیسک گسترش می یابد.

اگرچه تمایز بین نمرات 2 و 3 متوسط ​​است ، اما فشار بیش از حد دژنراتیو درون ریز (شکل 5) را از شکاف های واقعی متمایز می کند. این تمایز بین منیسک انحطاط و پاره شده همیشه ساده نیست و به دلیل ظهور اضافی یا مفقود ، منابع خطا زیادی وجود دارد.

شکل 5 ظاهر دژنراتیو منیسک. نمای چگالی پروتون ساژیتال با اشباع چربی. مناطق سیگنال بالا را می توان بدون هیچ تصویر خطی واقعی شکستگی مشاهده کرد.

موارد احتیاط:

MRI با حساسیت و ویژگی بین 90 ٪ تا 95 ٪ عملکرد بسیار خوبی دارد. در MRI ، یک شکاف منیسک به عنوان یک گسترش هیپوینتین خطی متوسط ​​به یکی از سطوح مفصلی منیسک (درجه 3 استولر) یا یک ناهنجاری مورفولوژیکی خالص ظاهر می شود.

هنگامی که پارگی فقط در یک قطعه واحد قابل مشاهده است ، برخی از مشکلات ، به ویژه خطر بالای نتایج مثبت کاذب وجود دارد. اگر فشار بیش از حد در منیسک خطی به طور قابل توجهی بر سطح منیسک تأثیر بگذارد ، یعنی حداقل در دو بخش مجاور ، توصیه می شود که آسیب شناسی تلقی شود. این مفهوم باید بسته به تکنیک دستیابی به تصویر مورد استفاده (بخش 3 تا 4 میلی متر یا به دست آوردن حجم سه بعدی با بخش های ایزوتروپیک MM) اقتباس شود.

با توجه به جهت گیری آنها ، شکاف های منیسک شعاعی گاهی اوقات تشخیص آنها دشوارتر است. اینها عمدتاً منجر به ناهنجاری های مورفولوژیکی می شوند:

• قطع لبه آزاد یا قطع عضو در تصویر جلو.

• ظاهر ناپیوسته یا کوتاه شده از Meniscus Bowtie بر روی تصویر ساژیتال (شکل 6) ؛

شکل 6 شکاف شعاعی در بخش قدامی منیسک داخلی در نمای وزن چگالی پروتون ساژیتال. ظاهر طبیعی Meniscus Meniscus Tique Cound Cound (Arrow).

• منیسک گمشده یا 'شبح' با شکاف شعاعی دست نخورده.

پارگی منیسک با یک دسته سطل تقریباً 10 ٪ از اسپوندیلولیستزیس طولی را پیچیده می کند. در این حالت ، حساسیت MRI بسته به معیارهای تشخیصی مورد استفاده ، حدود 70 ٪ است.

یافته های MRI که نیاز به توجه دارند:

متداول ترین یافته ، تجسم مستقیم قطعات مهاجرت در منطقه بین قشر است: '' رباط صلیبی دوتایی خلفی (PCL) 'هنگامی که منیسک داخلی آسیب دیده و رباط صلیبی قدامی دست نخورده است ، مشخصه است. بخش جابجا شده به عنوان یک باند هیپوینتنس قوسی به موازات رباط صلیبی خلفی طبیعی ظاهر می شود و ظاهر 'دوتایی PCL ' را تولید می کند (شکل 7). شاخهای بیش از حد (اندازه بیش از 6 میلی متر) همچنین ممکن است نشان دهنده حضور یک دسته بشکه باشد (شکل 8). در این حالت ، قطعه منیسک دررفتگی به شاخ قدامی سالم وصل شده است.

شکل 7 ظاهر دسته منیسک داخلی دارای علامت 'Double PCL ' است. نمای وزنی PD Sagittal با سرکوب چربی: قطعه منیسک جابجایی (فلش) در زیر PCL معمولی (فلش) قرار دارد و ظاهر مشخصه 'Double PCL ' را تشکیل می دهد.

شکل 8 ظاهر شاخ غول پیکر جلو. نمای وزن چگالی پروتون ساژیتال. قسمت قدامی قطعه جابجا شده (فلش) به زاویه منیسک قدامی (فلش) وصل شده است. توجه داشته باشید که گوشه های عقب نشان داده نشده است (*).

سایر یافته های MRI:

سایر علائم MRI تأیید شده است ، مانند از دست رفته کراوات ، علامت منیسک معکوس یا قطعات منیسک که به طور مستقیم در منطقه بین لایه ای در تصاویر جلو میلی متر (شکل 9) یا تصاویر محوری جابجا می شوند.

شکل 9 دسته سطل جابجا شده در شکاف. نمای وزن PD جبهه پس از سرکوب چربی. قطعه منیسک دررفتگی (فلش) در تماس با ACL (فلش) است.

یکی دیگر از نشانه های رسمی ناپایداری منیسک ، شناسایی جابجایی محیطی قطعات منیسک به شکاف منیسک استخوان ران یا شکاف استخوان ران است. این جابجایی ها تقریباً به طور انحصاری منیسک پزشکی را شامل می شود و در 10 ٪ موارد عارضه برخی موارد شکاف افقی است. بخش های تاج و عرضی بهترین راه برای شناسایی این قطعات است.

جدا شدن

جدا شدن منیسک در نتیجه آسیب شدید والگوس رخ می دهد و در اثر پارگی زائده کپسول منیسک ایجاد می شود. اینها تمایل دارند بر شاخ خلفی منیسک داخلی که از طریق ضخیم شدن کپسول مفصل (رباط مورب خلفی) به کپسول مفصل متصل می شوند ، تأثیر بگذارد.

آنها منجر به جبران 5 میلی متر به منیسک برتر از مرز خلفی صفحه تیبیال بر روی تصاویر ساژیتال (شکل 11) یا قرار دادن سیال بین پایه منیسک و صفحه کپسول مفصل می شوند.

شکل 11 جدا شدن شاخ خلفی منیسک. نمای چگالی پروتون ساژیتال. منیسک جدا شده به صورت قدامی جابجا می شود. منطقه بزرگی از فشار بیش از حد (*) بین پایه منیسک و کپسول خلفی (فلش) وجود دارد.

منیسک شناور

این نتیجه یک آسیب شدید است و به دلیل پارگی رباط و تیبیال منیسک و جدا شدن قسمت داخلی منیسک است. در MRI ، منیسک جدا شده کاملاً توسط سیال احاطه شده است و به نظر می رسد که 'float ' در فلات تیبیال (شکل 12).

شکل 12 منیسک شناور. نمای چگالی پروتون جلو با اشباع چربی. منیسک جدا شده توسط سیال ، به ویژه بین سطح تحتانی آن و فلات تیبیال (فلش) احاطه شده است.

منیسک بعد از عمل

درد مکرر پس از منیسکتومی بسیاری از مشکلات تشخیصی را نشان می دهد: شکاف های مکرر ، پس از آنیسککتومی ، کندرولیز ، نکروز زیر قشر یا آرترالژی. MRI اغلب در تشخیص شکافهای مکرر ناکام نیست زیرا منیسکتومی باعث ایجاد فشار خون متوسط ​​می شود که 'اشتباه' با سطح منیسک ارتباط برقرار می کنند. تنها یافته ای که پاتولوژیک در نظر گرفته شده و به عنوان یک شکاف مکرر تعبیر می شود ، فشار بیش از حد داخل جمعی سیال در تصاویر با وزن T2 بود. این محدودیت های MRI ساده به تنهایی برخی از نویسندگان را وادار کرده است که از آرتروسکوپی MRI استفاده کنند ، اگرچه دوباره نتایج در اینجا متناقض است.

نحوه خرید ایمپلنت های ارتوپدی و ابزارهای ارتوپدی

برای czmeditech ، ما یک خط محصول کاملاً کامل از کاشت جراحی ارتوپدی و ابزارهای مربوطه ، محصولات از جمله کاشت ستون فقرات, ناخن های داخل عضلانی, صفحه تروما, صفحه قفل, حداکثر, پروتز, ابزارهای قدرت, فیکل های خارجی, ورمروسکوپی, مراقبت های دامپزشکی و مجموعه ابزار پشتیبانی آنها.

علاوه بر این ، ما متعهد به توسعه مداوم محصولات جدید و گسترش خطوط محصول هستیم تا نیازهای جراحی پزشکان و بیماران بیشتر را برآورده کنیم و همچنین شرکت خود را در کل صنعت کاشت و ابزارهای ارتوپدی جهانی رقابتی تر کنیم.

ما در سراسر جهان صادر می کنیم ، بنابراین می توانید برای یک نقل قول رایگان با ما در آدرس ایمیل song@orthopedic-china.com تماس بگیرید ، یا برای پاسخ سریع +86-18112515727 پیام در WhatsApp ارسال کنید.

اگر می خواهید اطلاعات بیشتری را بدانید ， کلیک کنید czmeditech برای یافتن جزئیات بیشتر.