Jak używać MRI do diagnozowania menisku kolanowego i urazów więzadła？

Menisk jest fibokartylemem w kształcie menisku z trójkątnym przekrojem znajdującym się między kłykciem piszczelowym a płaskowyżiem, który znacznie poprawia konsystencję stawu kości udowej i odgrywa ważną rolę w dynamice stawu kolanowego.

Normalne i nieprawidłowe wyniki MRI

Na obrazach strzałkowych i czołowych normalny łąkot jest trójkątny w hipointense. Na najbardziej bocznym obrazie strzałkowym łąkotkę jest strukturą „Bow-tie ” składającą się z odcinka środkowego sagittalnego w połączeniu z przednimi i tylnymi rogami (ryc. 1).

Ryc. 1 Normalny wygląd MRI przyśrodkowego łąkotki. Widok strzałkowy gęstości protonu: Przednie i tylne kąty łąkotki są jednorodnymi trójkątami hipointense. Menisk ma kształt łuku i składa się z odcinków środkowej sekcji, które łączą przed nim przednie rogi i tylne rogi.

Przydatne jest zrozumienie pewnych nieprawidłowości anatomicznych, ponieważ mogą one symulować podział łąkotki:

• W sekcji strzałkowej przejście między więzadłami poprzecznymi i przednimi;

• Pochwana ścięgna podlitowego;

• Humphrey i więzadło meniskowo-oporowe Wrisberga łączy tylny róg bocznego menisku z przyśrodkowym kłykciem kości udowej;

• Skośne więzadło łąkotki, które od czasu do czasu łączy przedni klakson menisku z tylnym rogiem menisku, może naśladować migrujący menisk lub lufę

• Mażone meniskowe jest rzadkim deformacją menisku wrodzonego. Ta dysplazja łąkotki wpływa prawie wyłącznie na menisk boczny. Jego diagnoza „akademicka” na MRI opiera się na widzeniu ciągłości przednich i tylnych rogów na obrazach strzałkowych w co najmniej 3 kolejnych plasterkach o grubości 5 mm (ryc. 2). Odkrycia te są dostosowywane w oparciu o zastosowane częściowe ustawienia.

Ryc. 2 Discoid boczny łąkotki. Obraz strzałkowy T1. Ciągłość przednich i tylnych narożników na 3 kolejnych stałych sekcjach 5 mm. Zwróć uwagę na zwyrodnienie myxoidów przedniego rogu tego menisk menisku.

Obrazowanie patologii łąkotki

Powszechną praktyką jest zasadniczo rozróżnianie traumatycznego łąkotki od menisku zwyrodnieniowego. Urazy urazowe wynikają z zastosowania nadmiernej siły mechanicznej na zdrowy menisk. U młodych dorosłych szczelina jest zwykle spowodowana pośredniego uszkodzeniem Valgusa, nagłe podwyższenie piszczeli po zewnętrznej obrotu lub hiperfleksja kolana przy 20 ° zgięcia. Zamiast tego zwyrodnienie występuje w wyniku normalnych sił mechanicznych działających na łąkotkę uszkodzoną przez śródmiąższowe zwyrodnienie myksoidów. Poziome szczeliny łąkotki mogą się rozwijać spontanicznie lub mogą być spowodowane drobnymi obrażeniami.

Klasyfikacja

Zgodnie z kierunkiem płaszczyzny rozszczepiania szczeliny można podzielić na poziome szczeliny, pionowe szczeliny lub złożone szczeliny

Szczelina pozioma

Istnieje płaszczyzna równoległa do płaskowyżu piszczelowego, który dzieli łąkotkę na segmenty wyższe i dolne. Te poziome zmiany są szeroko rozpowszechnione, mogą znacząco wpływać na przyśrodkowy lub boczny menisk i są uważane za stabilne, chociaż resztki, które migrują do rowka po uszkodzeniu przyśrodkowego łąkotki.

Pionowa szczelina

Prostopadle do płaszczyzny piszczelowej i wzdłuż obwodu łąkotki. Częściej wpływają na środkowy menisk. Całkowite uszkodzenie jest uważane za niestabilne i dzieli łąkotkę na segmenty przyśrodkowe i boczne. Poziom skanowania obejmuje również boczne ciało łąkotki i tylny klakson menisku, który łatwo można go źle zdiagnozować jako łzę rączki lufy, co jest bardziej prawdopodobne, gdy staw kolanowy jest obracany zewnętrznie. W połączeniu z obrazami strzałkowymi można wykluczyć łzę lufy (ryc. 3).

A. Coronal MRI, strzałka wskazuje na tylny róg bocznego menisku, który łatwo można go źle zdiagnozować jako pękanie rąk lufy; B. Podczas wykonywania skanowania MRI zgodnie z pozycją pokazaną przez linię kropkowaną na rysunku pojawi się pseudo -lufa łza.

Szczeliny promieniowe są prostopadłe do obwodu menisku i zwykle wpływają na wolną krawędź łąkotki.

Łza zbika papugi

Jest mieszanym pionowym uszkodzeniem składającym się z podłużnego składnika i komponentu promieniowego cyklicznie rozciągającego się na wolnej krawędzi.

Wreszcie istnieją złożone urazy łąkotki, bez żadnego jasnego opisu, obejmujące wiele szczelin poziomych i pionowych.

MRI Manifestacje obrażeń meniskowych

Łza menisku

Stoller i in. Sugerowane 3 stopnie łąkotki (ryc. 4)

Klasa 1: Guzek menisku guzkowy zatrzymany na powierzchni łąkotki;

Klasa 2: Menisku liniowy o wysokim sygnale zatrzymany na powierzchni łąkotki;

Klasa 3: Hiperintension rozciąga się na jedną powierzchnię stawową łąkotki.

Rysunek 4 Skala Stollera. Odp.: Klasa 1: jedno lub więcej pośrednich miejsc hiperintensywności guzkowej związanych z powierzchnią stawową łąkotki; B: Klasa 2: liniowa hiperintensywność pośrednia na powierzchni stawowej łąkotki; C: Klasa 3: Liniowa hiperintensywność pośrednia rozciągająca się na powierzchnię stawową menisku.

Chociaż rozróżnienie między klasami 2 i 3 jest niewielkie, odróżnia zwyrodnieniową hiperintensywność stacjonarną (ryc. 5) od prawdziwych szczelin. To rozróżnienie między zdegenerowanym i rozdartym łąkotem nie zawsze jest proste i istnieje wiele źródeł błędów z powodu pojawienia się dodatkowych lub brakujących.

Rycina 5. zwyrodnieni wygląd łąkotki. Widok gęstości protonu strzałkowego z nasyceniem tłuszczu. Obszary o wysokim sygnale można zobaczyć bez prawdziwego obrazu liniowego złamania.

Środki ostrożności:

MRI ma doskonałą wydajność, z wrażliwością i swoistością między 90% a 95%. Na MRI rozszczep łąkotki pojawia się jako pośrednie liniowe rozszerzenie hipointense do jednej z powierzchni stawowych łąkotki (Stoller stopnia 3) lub czystej nieprawidłowości morfologicznej.

Gdy łza jest widoczna tylko na jednym plasterze, istnieją pewne trudności, zwłaszcza wysokie ryzyko fałszywie pozytywnych wyników. Jeśli hiperintensywność w liniowym łąkotce znacząco wpływa na powierzchnię łąkotki, tj. W co najmniej dwóch sąsiednich sekcjach, zaleca się, aby być patologicznym. Ta koncepcja powinna zostać dostosowana w zależności od zastosowanej techniki akwizycji obrazu (sekcje od 3 do 4 mm lub uzyskanie objętości 3D z izotropowymi sekcjami MM).

Zajmowanie migotów promieniowych są czasami trudniejsze do zdiagnozowania, biorąc pod uwagę ich orientację. Prowadzi to głównie do nieprawidłowości morfologicznej:

• Przerwanie wolnej krawędzi lub amputacja na obrazie czołowym;

• Nieciągły lub skrócony wygląd menisku Bowtie na obrazie strzałkowym (ryc. 6);

Rycina 6. szczelina promieniowa w przednim segmencie środkowego łąkotki w widoku strzałkowego protonu. Normalny wygląd przyśrodkowego menisku skróconego muszki (strzałka).

• Brakujący lub „duch ” z nienaruszoną szczeliną promieniową.

Zerwanie łąkotki z uchwytem wiadra komplikuje około 10% wzdłużnie przedłużającej się spondylolisteza. W tym przypadku wrażliwość MRI wynosi około 70%, w zależności od zastosowanych kryteriów diagnostycznych.

Ustalenia MRI, które wymagają uwagi:

Najczęstszym odkryciem jest bezpośrednia wizualizacja migrujących fragmentów w regionie międzykonderowym: „podwójne tylne więzadło krzyżowe (PCL) ” Polecenie charakterystyczne jest charakterystyczne, gdy przyśrodkowy menisk jest uszkodzony, a więzadło krzyżowe przednie jest nienaruszone. Z zwichnięty segment pojawia się jako łukowy pasmo hipointense równolegle do normalnego więzadła krzyżowego tylnego, wytwarzając wygląd „podwójny pcl ” (ryc. 7). Nadmierne rogi zerody (wielkości ponad 6 mm) mogą również odzwierciedlać obecność uchwytu lufy (ryc. 8). W tym przypadku zwichnięty fragment łąkotki jest przymocowany do zdrowego przedniej rogu.

Ryc. 7 Wygląd środkowego rączki łąkotki ma znak „podwójny pcl ”. Widok strzałkowy Pd z tłumieniem tłuszczu: zwichnięty fragment łąkotki (strzałka) leży pod normalnym PCL (strzałka) i tworzy charakterystyczny wygląd „podwójny pcl ”.

Rycina 8 Wygląd przedniego gigantycznego rogu. Widok ważonego gęstości protonu strzałkowego. Przednia część zwichniętego fragmentu (strzałka) jest przymocowana do przedniego kąta łąkotki (strzałka). Zauważ, że tylne rogi nie są pokazane (*).

Inne ustalenia MRI:

Inne znaki MRI zostały zatwierdzone, takie jak brakujący krawat, odwrócony znak łąkotki lub fragmenty łąkotki przesunięte bezpośrednio do regionu międzykondylarnego na milimetrowych obrazach czołowych (ryc. 9) lub obrazach osiowych.

Rysunek 9 zwichnięty uchwyt wiadra w gnieździe. Widok frontalny PD po tłumieniu tłuszczu. Z zwichnięty fragment łąkotki (strzałka) ma kontakt z ACL (strzałka).

Kolejnym formalnym znakiem niestabilności łąkotki jest identyfikacja obwodowego przesiedlenia fragmentów łąkotki do wnęki na łąkotkę kości udowej lub wnęk kości udowej. Przesiedle te obejmują prawie wyłącznie menisku medyczny i są powikłaniem niektórych poziomych przypadków rozszczepu w 10% przypadków. Sekcje koronalne i poprzeczne są najlepszym sposobem zidentyfikowania tych fragmentów.

Oddział łąkotki

Oderwanie łąkotki występuje w wyniku poważnego uszkodzenia Valgusa i jest spowodowane pęknięciem wyrostka torebkowego menisku. Wpływają one zwykle na tylny róg środkowego menisku, który przyczepia się do torebki stawowej przez pogrubienie stawu kapsułki (tylne więzadło ukośne).

Powodują przesunięcie 5 mm do górnego łąkotki z tylnej granicy płyty piszczelowej na obrazach strzałkowych (ryc. 11) lub wstawieniu płynu między podstawą menisku a płaszczyzną torebki stawowej.

Rycina 11 Oddział tylnego rogu menisku. Widok gęstości protonu strzałkowego. Oddzielony łąkotka jest wysiedlona do przodu. Istnieje duży obszar hiperintensywności (*) między podstawą menisku a tylną kapsułką (strzałka).

Pływający menisk

Jest to wynikiem gwałtownego urazu i jest spowodowane pęknięciem więzadła łąkotki i oderwania przyśrodkowej części łąkotki. Na MRI oddzielony menisk jest całkowicie otoczony płynem i wydaje się, że „pływa” na płaskowyżu piszczeli (ryc. 12).

Rycina 12 Pływający łąkotki. Widok gęstości protonu czołowego z nasyceniem tłuszczu. Oddzielony łąkot jest otoczony płynem, szczególnie między jego dolną powierzchnią a płaskowyżu piszczelowym (strzałka).

Menisk pooperacyjny

Powtarzający się ból po łąkotce przedstawia wiele trudności diagnostycznych: nawracające szczeliny, postmeniscektomia, chondroliza, martwica podchrzęstacyjna lub arthralgia. MRI często nie wykrywa nawracających szczelin, ponieważ łąkotki pozostawia hiperintensywności pośrednie, które „niesłusznie” komunikują się z powierzchnią łąkotki. Jedynym odkryciem, które zostało uważane za patologiczne i interpretowane jako nawracające szczelinę, była hiperintensywność stacjonarna płynów na obrazach ważonych T2. Te ograniczenia samego prostego MRI skłoniły niektórych autorów do zaproponowania zastosowania artroskopii MRI, chociaż ponownie wyniki są niespójne.

Jak kupić implanty ortopedyczne i instrumenty ortopedyczne？

Dla CZMeditech , mamy bardzo kompletną linię produktów implantów chirurgii ortopedycznej i odpowiednich instrumentów, produktów, w tym Implanty kręgosłupa, Śródszpikowe paznokcie, Płyta urazowa, płyta blokująca, Maxillofacial, proteza, elektronarzędzia, Zewnętrzne fiksatory, Artroskopia, Opieka weterynaryjna i ich zestawy instrumentów wspierających.

Ponadto jesteśmy zaangażowani w ciągłe opracowywanie nowych produktów i rozszerzanie linii produktów, aby zaspokoić potrzeby chirurgiczne większej liczby lekarzy i pacjentów, a także uczynić naszą firmę bardziej konkurencyjną w całym globalnym przemysłu implantów i instrumentów ortopedycznych.

Eksportujemy na całym świecie, więc możesz Skontaktuj się z nami pod adresem song@orthopedic-china.com, aby uzyskać bezpłatną wycenę lub wyślij wiadomość na WhatsApp, aby uzyskać szybką odpowiedź +86-18112515727.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej informacji, kliknij CZMeditech , aby znaleźć więcej szczegółów.