Instrumenty blokujące są wyspecjalizowanymi instrumentami chirurgicznymi używanymi do wstawienia, pozycji i zabezpieczenia płyt blokujących na powierzchniach kostnych podczas operacji ortopedycznych. Instrumenty te zostały zaprojektowane w celu zapewnienia dokładnego i precyzyjnego umieszczenia płyt blokujących, umożliwiając skuteczne utrwalanie złamań i deformacji kości.
Instrumenty płytowe blokujące obejmują szeroki zakres narzędzi, takich jak zaciski kostne, kleszcze redukcyjne, giętarki płyt, przecinarki, śrubokręt i ćwiczenia. Instrumenty te są wytwarzane z wysokiej jakości stali nierdzewnej lub tytanu, zapewniając ich trwałość i odporność na korozję.
Zastosowanie instrumentów blokujących może pomóc zminimalizować uszkodzenie tkanki, skrócić czas chirurgiczny i poprawić wyniki chirurgiczne. Chirurdzy ortopedyczni i inni pracownicy służby zdrowia przechodzą specjalistyczne szkolenie, aby stać się biegłym w korzystaniu z tych instrumentów, które wymagają precyzyjnej i delikatnej obsługi.
Materiały zastosowane w blokujących instrumentach płytowych mogą się różnić, ale zwykle są wykonane z stopnia ze stali nierdzewnej lub stopu tytanowego klasy medycznej. Materiały te są preferowane ze względu na ich siłę, trwałość i biokompatybilność z ludzkim ciałem. Niektóre instrumenty mogą również mieć dodatkowe powłoki lub zabiegi powierzchniowe w celu zwiększenia ich wydajności i zmniejszenia ryzyka infekcji lub innych powikłań. Wybór materiałów i powłok do blokowania instrumentów płytowych może zależeć od takich czynników, jak rodzaj operacji, historia medyczna pacjenta i preferencje chirurga.
Zarówno tytan, jak i płytki ze stali nierdzewnej są powszechnie stosowane w operacjach ortopedycznych, w tym do płyt blokujących. Wybór między tymi dwoma materiałami zależy od kilku czynników, w tym rodzaju operacji, historii i preferencji pacjenta oraz doświadczenia i preferencji chirurga.
Tytan to lekki i silny materiał, który jest biokompatybilny i odporny na korozję, co czyni go doskonałym wyborem dla implantów medycznych. Płytki tytanowe są mniej sztywne niż płytki ze stali nierdzewnej, co może pomóc zmniejszyć stres na kości i promować gojenie. Ponadto tablice tytanowe są bardziej radiolcentalne, co oznacza, że nie zakłócają testów obrazowania, takich jak promieniowanie rentgenowskie lub MRI.
Z drugiej strony stal nierdzewna jest silniejszym i sztywniejszym materiałem, który jest również biokompatybilny i odporny na korozję. Od dziesięcioleci jest stosowany w implantach ortopedycznych i jest materiałem wypróbowanym i prawdziwym. Płytki ze stali nierdzewnej są tańsze niż tytanowe płyty, co może być rozważane dla niektórych pacjentów.
Ostatecznie wybór materiału zależy od konkretnych potrzeb i preferencji pacjenta i chirurga.
Płyty tytanowe są często stosowane w operacji ze względu na ich unikalne właściwości, które czynią je idealnym materiałem do implantów medycznych. Niektóre korzyści płynące z używania tytanowych płyt w operacji obejmują:
Biokompatybilność: Tytan jest wysoce biokompatybilny, co oznacza, że jest mało prawdopodobne, aby spowodował reakcję alergiczną lub odrzucić układ odpornościowy organizmu. To sprawia, że jest to bezpieczny i niezawodny materiał do stosowania w implantach medycznych.
Siła i trwałość: Tytanium jest jednym z najsilniejszych i najtrwalszych metali, co czyni go idealnym materiałem do implantów, które muszą wytrzymać naprężenia i szczepy codziennego użytku.
Odporność na korozję: Tytan jest wysoce odporny na korozję i rzadziej reaguje z płynami ustrojowymi lub innymi materiałami w ciele. Pomaga to zapobiec korozji lub degradowaniu implantu.
Radiopacity: Titanium jest wysoce radiopak, co oznacza, że można go łatwo zobaczyć na promieniach rentgenowskich i innych testach obrazowania. Ułatwia to lekarzom monitorowanie implantu i upewnienie się, że działa on prawidłowo.
Płytki blokujące są stosowane w operacjach ortopedycznych, aby zapewnić stabilność i wsparcie kości, które są złamane, złamane lub osłabione z powodu choroby lub urazu. Płyta jest przymocowana do kości za pomocą śrub, a śruby zamykają się w płytce, tworząc konstrukt o stałym kąt, który zapewnia silne wsparcie dla kości podczas procesu gojenia. Płytki blokujące są powszechnie stosowane w leczeniu złamań nadgarstka, przedramienia, kostki i nogi, a także w operacjach fuzji kręgosłupa i innych procedur ortopedycznych. Są one szczególnie przydatne w przypadkach, w których kość jest cienka lub osteoporotyczna, ponieważ mechanizm blokujący płytkę zapewnia dodatkową stabilność i zmniejsza ryzyko awarii implantu.
Płyta kostna to urządzenie medyczne stosowane do stabilizacji złamań kości podczas procesu gojenia. Jest to płaski kawałek metalu, zwykle wykonany ze stali nierdzewnej lub tytanu, który jest przymocowany do powierzchni kości za pomocą śrub. Płyta działa jak wewnętrzna szyna do przechowywania złamanych fragmentów kości w odpowiednim wyrównaniu i zapewnia stabilność podczas procesu gojenia. Śruby zabezpieczają płytkę do kości, a płyta trzyma fragmenty kości we właściwej pozycji. Płytki kostne są zaprojektowane w celu zapewnienia sztywnej fiksacji i zapobiegania ruchowi w miejscu złamania, co pozwala prawidłowe gojeć kości. Z czasem kość będzie rosła wokół talerza i włączy ją do otaczającej tkanki. Po całkowitym wyleczeniu kości płyta można usunąć, chociaż nie zawsze jest to konieczne.
Śruby blokujące nie zapewniają kompresji, ponieważ są one zaprojektowane tak, aby blokować płytkę i ustabilizować fragmenty kości poprzez konstrukty o stałym kąt. Kompresję osiąga się przy użyciu śrub nie blokujących, które są umieszczone w szczelinach ściskających lub otworach płyty, umożliwiając kompresję fragmentów kości w miarę dokręcenia śrub.
Normalne jest odczuwanie bólu i dyskomfortu po włożeniu płyt i śrub podczas operacji. Jednak z czasem ból powinien ustępować, gdy ciało goje się, a miejsce chirurgiczne odzyskuje odzyskuje. Ból można leczyć poprzez leki i fizykoterapię. Ważne jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami pooperacyjnymi dostarczonymi przez chirurga i zgłaszać wszelkie uporczywy lub pogarszający się ból zespołu medycznego. W rzadkich przypadkach sprzęt (płyty i śruby) mogą powodować dyskomfort lub ból, aw takich przypadkach chirurg może zalecić usunięcie sprzętu.
Czas potrzebny na wyleczenie się za pomocą płyt i śrub może się różnić w zależności od ciężkości urazu, lokalizacji urazu, rodzaju kości oraz wieku i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Ogólnie rzecz biorąc, całkowicie zagoi się od kilku tygodni do kilku miesięcy za pomocą płyt i śrub.
W początkowym okresie regeneracji, który zwykle trwa około 6-8 tygodni, pacjent będzie musiał nosić odlew lub aparat ortodontyczny, aby utrzymać unieruchomienie i ochronę dotkniętego obszaru. Po tym okresie pacjent może rozpocząć fizykoterapię lub rehabilitację, aby poprawić zakres ruchu i siły w dotkniętym obszarze.
Należy jednak zauważyć, że proces gojenia nie jest zakończony po usunięciu obsady lub aparatu, i może potrwać jeszcze kilka miesięcy, aby w pełni przebudowa i odzyskanie pierwotnej siły. W niektórych przypadkach pacjenci mogą odczuwać ból lub dyskomfort przez kilka miesięcy po urazie, nawet po zagojeniu kości.