Εξωτερικός σταθεροποιητής πυελικού θραύσματος - Τύπος Β

Ο βασικός στόχος της στερέωσης θραύσης είναι η σταθεροποίηση του σπασμένου οστού, η ταχεία επούλωση του τραυματισμένου οστού και η επιστροφή της πρώιμης κινητικότητας και η πλήρης λειτουργία του τραυματισμένου άκρου.

Η εξωτερική σταθεροποίηση είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στη θεραπεία σοβαρά σπασμένων οστών. Αυτός ο τύπος ορθοπεδικής θεραπείας περιλαμβάνει την εξασφάλιση του κατάγματος με μια εξειδικευμένη συσκευή που ονομάζεται σταθεροποιητής, ο οποίος είναι εξωτερικός του σώματος. Χρησιμοποιώντας ειδικές οστικές βίδες (κοινώς ονομάζονται ακροδέκτες) που περνούν από το δέρμα και τον μυ.

Για τι χρησιμοποιείται ένας εξωτερικός σταθεροποιητής;

Μια εξωτερική συσκευή στερέωσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διατηρηθεί σταθεροποιημένη και σε ευθυγράμμιση με θραυσμένα οστά και σε ευθυγράμμιση. Η συσκευή μπορεί να ρυθμιστεί εξωτερικά για να διασφαλιστεί ότι τα οστά παραμένουν σε μια βέλτιστη θέση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Αυτή η συσκευή χρησιμοποιείται συνήθως στα παιδιά και όταν το δέρμα πάνω από το κάταγμα έχει υποστεί βλάβη.

Ποιοι είναι οι τύποι εξωτερικού σταθεροποιητή;

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι εξωτερικών σταθεροποιητών: πρότυπος μονοπάθεια fixator, fixator δακτυλίου και υβριδικός σταθεροποιητής.

Οι πολυάριθμες συσκευές που χρησιμοποιούνται για την εσωτερική σταθεροποίηση χωρίζονται σε μερικές μεγάλες κατηγορίες: καλώδια, καρφίτσες και βίδες, πλάκες και ενδομυελικά καρφιά ή ράβδους.

Οι συρραπτικοί και οι σφιγκτήρες χρησιμοποιούνται επίσης περιστασιακά για οστεοτομία ή σταθεροποίηση κατάγματος. Τα αυτογενή οστικά μοσχεύματα, τα αλλομοσχεύματα και τα υποκατάστατα οστού μοσχεύματος χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία των ελαττωμάτων των οστών διαφόρων αιτιών. Για τα μολυσμένα κατάγματα καθώς και για τη θεραπεία των οστικών λοιμώξεων χρησιμοποιούνται συχνά αντιβιοτικά σφαιρίδια.

Εξωτερικός σταθεροποιητής πυελικού θραύσματος: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός

Η πυελική περιοχή είναι μια πολύπλοκη δομή που παρέχει υποστήριξη στο άνω σώμα και προστατεύει τα αναπαραγωγικά και πεπτικά όργανα. Τα κατάγματα της πυέλου μπορεί να είναι σοβαρά και να οδηγήσουν σε σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου είναι μία από τις πολλές θεραπευτικές επιλογές για κατάγματα της πυέλου. Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε τον εξωτερικό σταθεροποιητή του πυέλου, τις ενδείξεις, τις αντενδείξεις, τις τεχνικές, τις επιπλοκές και τα αποτελέσματα.

Εισαγωγή

Τα κατάγματα των πυέλων αποτελούν σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας σε ασθενείς με τραύματα. Μπορούν να συμβούν λόγω ατυχημάτων υψηλής ταχύτητας, πέφτει από ύψος ή τραύμα χαμηλής ταχύτητας. Η πυελική περιοχή έχει μια σύνθετη ανατομία με πολλαπλές οστικές δομές και τα κατάγματα μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντική μετατόπιση, αστάθεια και αιμορραγία. Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου είναι μία από τις πολλές θεραπευτικές επιλογές για κατάγματα της πυέλου. Παρέχουν σταθερότητα, υποστήριξη και ευθυγράμμιση των πυελικών οστών, επιτρέποντας παράλληλα την πρόωρη κινητοποίηση.

Ενδείξεις

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου υποδεικνύονται στις ακόλουθες καταστάσεις:

• Διαταραχή του πυελικού δακτυλίου με μετατόπιση ή αστάθεια

• Ανοίξτε τα θραύσματα της πυέλου

• Κοτυαϊκά κατάγματα με μετατόπιση ή θρυμματισμό

• Σύνθετα κατάγματα που αφορούν την Sacroiliac Joint

• Ταυτόχρονα τραυματισμούς που αποκλείουν τη χειρουργική επέμβαση

Αντενδείξεις

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου αντενδείκνυνται στις ακόλουθες καταστάσεις:

• Σοβαρός τραυματισμός ή λοίμωξη μαλακών ιστών

• Αστάθεια της πυέλου που δεν μπορεί να μειωθεί επαρκώς

• Αγγειακή βλάβη που δεν μπορεί να ελεγχθεί

• Ταυτόχρονα τραυματισμούς που αποκλείουν την εξωτερική σταθεροποίηση

Τεχνική

Ο εξωτερικός σταθεροποιητής της πυέλου αποτελείται από δύο κύρια συστατικά: τις ακίδες και τις ράβδους σύνδεσης. Οι καρφίτσες εισάγονται στην λαγόνια κορυφή και στην υπερηχητική περιοχή της λεκάνης υπό φθοριοσκοπική καθοδήγηση. Οι καρφίτσες πρέπει να τοποθετούνται κάθετα στην επιφάνεια των οστών και τουλάχιστον 2 cm μακριά από τις νευροαγγειακές δομές. Οι ράβδοι σύνδεσης στη συνέχεια συνδέονται με τις ακίδες και ρυθμίζονται για να επιτευχθεί η επιθυμητή μείωση και ευθυγράμμιση. Η μείωση θα πρέπει να αξιολογείται ενδοεγχειρητικά χρησιμοποιώντας φθοριοσκόπηση και να ρυθμίζεται ανάλογα με τις ανάγκες.

Επιπλοκές

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου συνδέονται με διάφορες επιπλοκές, όπως:

• Λοίμωξη

• Χαλάρωση ή θραύση

• Μετανάστευση ή μετατόπιση ράβδου

• Νευροαγγειακός τραυματισμός

• Πληγές πίεσης

• Απώλεια μείωσης ή ευθυγράμμισης

• Σεξουαλική δυσλειτουργία

Αποτελέσματα

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου έχουν αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικοί στη σταθεροποίηση των πυελικών καταγμάτων και στη βελτίωση των αποτελεσμάτων των ασθενών. Μπορεί να επιτευχθεί η πρώιμη κινητοποίηση και η βαρύτητα, με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραμονή στο νοσοκομείο, τον βελτιωμένο έλεγχο του πόνου και τη μειωμένη νοσηρότητα. Ωστόσο, ο ρυθμός επιπλοκών είναι υψηλός και η προσεκτική επιλογή των ασθενών, η σωστή τοποθέτηση των ακίδων και η στενή παρακολούθηση είναι απαραίτητες για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.

Σύναψη

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στη διαχείριση των πυελικών καταγμάτων. Παρέχουν σταθερότητα, υποστήριξη και ευθυγράμμιση επιτρέποντας παράλληλα την πρόωρη κινητοποίηση. Η σωστή επιλογή ασθενών, η προσεκτική τοποθέτηση του πείρου και η στενή παρακολούθηση είναι απαραίτητες για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.

Συχνές ερωτήσεις

1. Τι είναι ένας εξωτερικός σταθεροποιητής της πυέλου; Ένας πυελικός εξωτερικός σταθεροποιητής είναι μια συσκευή που χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση και την ευθυγράμμιση των οστών της λεκάνης σε ασθενείς με πυελικά κατάγματα.

2. Πώς εισάγεται ένας πυελικός εξωτερικός σταθεροποιητής; Οι καρφίτσες εισάγονται στην λαγόνια κορυφή και στην υπερηχητική περιοχή της λεκάνης υπό φθοριοσκοπική καθοδήγηση.

3. Ποιες είναι οι ενδείξεις για έναν εξωτερικό σταθεροποιητή της πυέλου; Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της πυέλου υποδεικνύονται σε διαταραχή του πυελικού δακτυλίου με μετατόπιση ή αστάθεια, ανοικτά κατάγματα της πυέλου, κοτυλιαία κατάγματα με μετατόπιση ή θρυμματισμό, σύνθετα κατάγματα που εμπλέκουν την ιερολική άρθρωση και ταυτόχρονα τραυματισμούς που αποκλείουν τη χειρουργική επέμβαση.