Εξωτερικός σταθεροποιητής άρθρωσης αστραγάλου

Ο βασικός στόχος της στερέωσης θραύσης είναι η σταθεροποίηση του σπασμένου οστού, η ταχεία επούλωση του τραυματισμένου οστού και η επιστροφή της πρώιμης κινητικότητας και η πλήρης λειτουργία του τραυματισμένου άκρου.

Η εξωτερική σταθεροποίηση είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στη θεραπεία σοβαρά σπασμένων οστών. Αυτός ο τύπος ορθοπεδικής θεραπείας περιλαμβάνει την εξασφάλιση του κατάγματος με μια εξειδικευμένη συσκευή που ονομάζεται σταθεροποιητής, ο οποίος είναι εξωτερικός του σώματος. Χρησιμοποιώντας ειδικές οστικές βίδες (κοινώς ονομάζονται ακροδέκτες) που περνούν από το δέρμα και τον μυ.

Για τι χρησιμοποιείται ένας εξωτερικός σταθεροποιητής;

Μια εξωτερική συσκευή στερέωσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διατηρηθεί σταθεροποιημένη και σε ευθυγράμμιση με θραυσμένα οστά και σε ευθυγράμμιση. Η συσκευή μπορεί να ρυθμιστεί εξωτερικά για να διασφαλιστεί ότι τα οστά παραμένουν σε μια βέλτιστη θέση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Αυτή η συσκευή χρησιμοποιείται συνήθως στα παιδιά και όταν το δέρμα πάνω από το κάταγμα έχει υποστεί βλάβη.

Ποιοι είναι οι τύποι εξωτερικού σταθεροποιητή;

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι εξωτερικών σταθεροποιητών: πρότυπος μονοπάθεια fixator, fixator δακτυλίου και υβριδικός σταθεροποιητής.

Οι πολυάριθμες συσκευές που χρησιμοποιούνται για την εσωτερική σταθεροποίηση χωρίζονται σε μερικές μεγάλες κατηγορίες: καλώδια, καρφίτσες και βίδες, πλάκες και ενδομυελικά καρφιά ή ράβδους.

Οι συρραπτικοί και οι σφιγκτήρες χρησιμοποιούνται επίσης περιστασιακά για οστεοτομία ή σταθεροποίηση κατάγματος. Τα αυτογενή οστικά μοσχεύματα, τα αλλομοσχεύματα και τα υποκατάστατα οστού μοσχεύματος χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία των ελαττωμάτων των οστών διαφόρων αιτιών. Για τα μολυσμένα κατάγματα καθώς και για τη θεραπεία των οστικών λοιμώξεων χρησιμοποιούνται συχνά αντιβιοτικά σφαιρίδια.

Εξωτερικός Fixator της άρθρωσης του αστραγάλου: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός

Τα κατάγματα του αστραγάλου είναι συνηθισμένοι τραυματισμοί που μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντική αναπηρία και πόνο. Ενώ τα μη εκτοπισμένα ή ελάχιστα εκτοπισμένα κατάγματα μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά, τα εκτοπισμένα κατάγματα συχνά απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου είναι μία από τις διαθέσιμες επιλογές για τη θεραπεία των εκτοπισμένων καταγμάτων αστραγάλου. Αυτό το άρθρο στοχεύει στην παροχή ενός ολοκληρωμένου οδηγού για τους εξωτερικούς σταθεροποιητές του αστραγάλου, συμπεριλαμβανομένων των ενδείξεων, της χειρουργικής τεχνικής, των αποτελεσμάτων και των πιθανών επιπλοκών.

Τι είναι ένας εξωτερικός σταθεροποιητής άρθρωσης αστραγάλου;

Ένας εξωτερικός σταθεροποιητής άρθρωσης αστραγάλου είναι μια εξωτερική συσκευή που χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση των καταγμάτων του αστραγάλου. Η συσκευή αποτελείται από μεταλλικές καρφίτσες ή καλώδια που εισάγονται μέσω του δέρματος και μέσα στο οστό, τα οποία στη συνέχεια συνδέονται με ένα πλαίσιο που περιβάλλει την άρθρωση του αστραγάλου. Το πλαίσιο είναι ασφαλισμένο στα οστά με σφιγκτήρες και οι καρφίτσες ή τα καλώδια είναι τεντωμένα για να παρέχουν σταθερότητα στη θέση κατάγματος.

Ενδείξεις για εξωτερικούς σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της άρθρωσης των αστραγάλων υποδεικνύονται για ένα ευρύ φάσμα καταγμάτων αστραγάλου, συμπεριλαμβανομένων ενδοαρθορικών καταγμάτων, ανοικτών καταγμάτων και εκείνων με σημαντικούς τραυματισμούς μαλακών ιστών. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμες σε περιπτώσεις όπου οι παραδοσιακές μέθοδοι σταθεροποίησης, όπως πλάκες και βίδες ή ενδομυελικά νύχια, δεν είναι εφικτές. Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου είναι επίσης χρήσιμοι σε περιπτώσεις όπου η πρόωρη βαρύτητα είναι επιθυμητή, καθώς παρέχουν σταθερή σταθεροποίηση, επιτρέποντας παράλληλα την πρόωρη κινητοποίηση.

Χειρουργική τεχνική

Η τοποθέτηση ενός εξωτερικού σταθεροποιητή άρθρωσης αστραγάλου είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και εκτέλεση. Η χειρουργική επέμβαση συνήθως εκτελείται υπό γενική αναισθησία και ο ασθενής τοποθετείται σε ύπτια ή πλευρική θέση. Οι ακίδες ή τα καλώδια εισάγονται διαδερμικά ή με μικρές τομές και το πλαίσιο συνδέεται με αυτές. Τα καλώδια είναι τεντωμένα για να παρέχουν σταθερότητα και συμπίεση στη θέση κατάγματος. Μετά την τοποθέτηση του πλαισίου, η ευθυγράμμιση της άρθρωσης του αστραγάλου ελέγχεται και ρυθμίζεται ανάλογα με τις ανάγκες. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής ενθαρρύνεται να ξεκινήσει την πρόωρη κινητοποίηση και το βάρος που φέρει ανεκτό.

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές που σχετίζονται με τους εξωτερικούς σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου περιλαμβάνουν λοιμώξεις από την οδό PIN, θραύση σύρματος ή πείρου, δυσκαμψία των αρθρώσεων και νευροαγγειακές βλάβες. Η συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών μπορεί να μειωθεί με την κατάλληλη τοποθέτηση του πείρου, την κατάλληλη τάνυση των καλωδίων και την τακτική φροντίδα της θέσης ακίδων. Η συχνότητα εμφάνισης σημαντικών επιπλοκών είναι χαμηλή και οι περισσότεροι μπορούν να διαχειριστούν συντηρητικά ή με απλές χειρουργικές επεμβάσεις.

Αποτελέσματα

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου έχουν δείξει εξαιρετικά αποτελέσματα στη θεραπεία των εκτοπισμένων καταγμάτων αστραγάλου. Επιτρέπουν την πρόωρη βαρύτητα, οδηγώντας σε ταχύτερη επούλωση και καλύτερα λειτουργικά αποτελέσματα. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι εξωτερικοί σταθεροποιητές του αστραγάλου έχουν υψηλότερο ποσοστό ένωσης, χαμηλότερο ποσοστό μόλυνσης και χαμηλότερο ρυθμό επανεγκατάστασης σε σύγκριση με τις παραδοσιακές μεθόδους σταθεροποίησης.

Σύναψη

Οι εξωτερικοί σταθεροποιητές της άρθρωσης του αστραγάλου είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τη θεραπεία των εκτοπισμένων καταγμάτων αστραγάλου. Παρέχουν σταθερή σταθεροποίηση, ακριβή έλεγχο της ευθυγράμμισης και επιτρέπουν την έγκαιρη κινητοποίηση και τη μεταφορά βάρους. Ενώ η τοποθέτηση ενός εξωτερικού σταθεροποιητή της άρθρωσης του αστραγάλου είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά, με χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών σε σύγκριση με τις παραδοσιακές μεθόδους σταθεροποίησης.