Hoffmann Εξωτερική σταθεροποίηση Μεγάλο σύνολο θραυσμάτων

Ο βασικός στόχος της στερέωσης θραύσης είναι η σταθεροποίηση του σπασμένου οστού, η ταχεία επούλωση του τραυματισμένου οστού και η επιστροφή της πρώιμης κινητικότητας και η πλήρης λειτουργία του τραυματισμένου άκρου.

Η εξωτερική σταθεροποίηση είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στη θεραπεία σοβαρά σπασμένων οστών. Αυτός ο τύπος ορθοπεδικής θεραπείας περιλαμβάνει την εξασφάλιση του κατάγματος με μια εξειδικευμένη συσκευή που ονομάζεται σταθεροποιητής, ο οποίος είναι εξωτερικός του σώματος. Χρησιμοποιώντας ειδικές οστικές βίδες (κοινώς ονομάζονται ακροδέκτες) που περνούν από το δέρμα και τον μυ.

Για τι χρησιμοποιείται ένας εξωτερικός σταθεροποιητής;

Μια εξωτερική συσκευή στερέωσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διατηρηθεί σταθεροποιημένη και σε ευθυγράμμιση με θραυσμένα οστά και σε ευθυγράμμιση. Η συσκευή μπορεί να ρυθμιστεί εξωτερικά για να διασφαλιστεί ότι τα οστά παραμένουν σε μια βέλτιστη θέση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Αυτή η συσκευή χρησιμοποιείται συνήθως στα παιδιά και όταν το δέρμα πάνω από το κάταγμα έχει υποστεί βλάβη.

Ποιοι είναι οι τύποι εξωτερικού σταθεροποιητή;

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι εξωτερικών σταθεροποιητών: πρότυπος μονοπάθεια fixator, fixator δακτυλίου και υβριδικός σταθεροποιητής.

Οι πολυάριθμες συσκευές που χρησιμοποιούνται για την εσωτερική σταθεροποίηση χωρίζονται σε μερικές μεγάλες κατηγορίες: καλώδια, καρφίτσες και βίδες, πλάκες και ενδομυελικά καρφιά ή ράβδους.

Οι συρραπτικοί και οι σφιγκτήρες χρησιμοποιούνται επίσης περιστασιακά για οστεοτομία ή σταθεροποίηση κατάγματος. Τα αυτογενή οστικά μοσχεύματα, τα αλλομοσχεύματα και τα υποκατάστατα οστού μοσχεύματος χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία των ελαττωμάτων των οστών διαφόρων αιτιών. Για τα μολυσμένα κατάγματα καθώς και για τη θεραπεία των οστικών λοιμώξεων χρησιμοποιούνται συχνά αντιβιοτικά σφαιρίδια.