Τι είναι το μικρό κομμάτι;

Το μικρό θραύσμα αναφέρεται σε έναν τύπο ορθοπεδικού εμφυτεύματος που χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση των καταγμάτων ή των παραμορφώσεων σε μικρά οστά ή σε περιοχές με περιορισμένη κάλυψη μαλακών ιστών. Αυτά τα εμφυτεύματα έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν σταθερή σταθεροποίηση και να επιτρέπουν την έγκαιρη κινητοποίηση και την ταχύτερη ανάκαμψη. Τα μικρά εμφυτεύματα θραύσματος έχουν συνήθως διάμετρο 3,5 mm ή λιγότερο και είναι διαθέσιμα σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, συμπεριλαμβανομένων των βιδών, των πλακών και των καλωδίων. Χρησιμοποιούνται συνήθως σε διαδικασίες όπως χειρουργικές επεμβάσεις χεριών και ποδιών, κατάγματα αστραγάλου και κατάγματα κλείδας.

Υλικά της πλάκας κλειδώματος？

Οι πλάκες ασφάλισης είναι συνήθως κατασκευασμένες από βιοσυμβατά υλικά όπως τιτάνιο, κράμα τιτανίου ή ανοξείδωτο χάλυβα. Αυτά τα υλικά έχουν εξαιρετική δύναμη, ακαμψία και αντίσταση στη διάβρωση, καθιστώντας τα ιδανικά για χρήση σε ορθοπεδικά εμφυτεύματα. Επιπλέον, είναι αδρανείς και δεν αντιδρούν με τους ιστούς του σώματος, μειώνοντας τον κίνδυνο απόρριψης ή φλεγμονής. Ορισμένες πλάκες ασφάλισης μπορούν επίσης να επικαλυφθούν με υλικά όπως υδροξυαπατίτη ή άλλες επικαλύψεις για να βελτιώσουν την ενσωμάτωσή τους με τους οστικούς ιστούς.

Ποια πλάκα είναι καλύτερο τιτάνιο ή ανοξείδωτο χάλυβα;

Τόσο οι πλάκες τιτανίου όσο και από ανοξείδωτο χάλυβα χρησιμοποιούνται συνήθως σε ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων των πλακών κλειδώματος. Η επιλογή μεταξύ των δύο υλικών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του τύπου χειρουργικής επέμβασης, του ιατρικού ιστορικού και των προτιμήσεων του ασθενούς και της εμπειρίας και της προτίμησης του χειρουργού.

Το τιτάνιο είναι ένα ελαφρύ και ισχυρό υλικό που είναι βιοσυμβατό και ανθεκτικό στη διάβρωση, καθιστώντας την εξαιρετική επιλογή για ιατρικά εμφυτεύματα. Οι πλάκες τιτανίου είναι λιγότερο άκαμπτες από τις πλάκες από ανοξείδωτο χάλυβα, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του στρες στο οστό και στην προώθηση της επούλωσης. Επιπλέον, οι πλάκες τιτανίου είναι πιο ακτινωτές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν παρεμβαίνουν σε δοκιμές απεικόνισης όπως ακτίνες Χ ή MRI.

Ο ανοξείδωτος χάλυβας, από την άλλη πλευρά, είναι ένα ισχυρότερο και σκληρότερο υλικό που είναι επίσης βιοσυμβατό και ανθεκτικό στη διάβρωση. Έχει χρησιμοποιηθεί σε ορθοπεδικά εμφυτεύματα για δεκαετίες και είναι ένα δοκιμασμένο και αληθινό υλικό. Οι πλάκες από ανοξείδωτο χάλυβα είναι λιγότερο δαπανηρές από τις πλάκες τιτανίου, οι οποίες μπορεί να είναι μια σκέψη για ορισμένους ασθενείς.

Γιατί οι πλάκες τιτανίου χρησιμοποιούνται σε χειρουργική επέμβαση;

Οι πλάκες τιτανίου χρησιμοποιούνται συχνά σε χειρουργική επέμβαση λόγω των μοναδικών ιδιοτήτων τους που τους καθιστούν ένα ιδανικό υλικό για ιατρικά εμφυτεύματα. Μερικά από τα οφέλη από τη χρήση πλακών τιτανίου στη χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνουν:

1. Βιοσυμβατότητα: Το τιτάνιο είναι εξαιρετικά βιοσυμβατό, πράγμα που σημαίνει ότι είναι απίθανο να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση ή να απορριφθεί από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος. Αυτό το καθιστά ασφαλές και αξιόπιστο υλικό για χρήση στα ιατρικά εμφυτεύματα.

2. Δύναμη και ανθεκτικότητα: Το τιτάνιο είναι ένα από τα ισχυρότερα και πιο ανθεκτικά μέταλλα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό υλικό για εμφυτεύματα που πρέπει να αντέξουν τις πιέσεις και τα στελέχη της καθημερινής χρήσης.

3. Αντίσταση διάβρωσης: Το τιτάνιο είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στη διάβρωση και είναι λιγότερο πιθανό να αντιδράσει με σωματικά υγρά ή άλλα υλικά στο σώμα. Αυτό βοηθά στην πρόληψη του εμφυτεύματος να διαβρωθεί ή να υποβαθμιστεί με την πάροδο του χρόνου.

4. Ακτινοπροστασία: Το τιτάνιο είναι εξαιρετικά ακτινοπραξία, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί σε ακτίνες Χ και άλλες δοκιμές απεικόνισης. Αυτό διευκολύνει τους γιατρούς να παρακολουθούν το εμφύτευμα και να διασφαλίζουν ότι λειτουργεί σωστά.

Για τι χρησιμοποιούνται οι πλάκες κλειδώματος;

Οι πλάκες ασφάλισης χρησιμοποιούνται σε ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις για την παροχή σταθερότητας και υποστήριξης σε οστά που έχουν σπάσει, σπασμένα ή εξασθενημένα λόγω ασθένειας ή τραυματισμού.

Η πλάκα συνδέεται με το οστό χρησιμοποιώντας βίδες και οι βίδες κλειδώνουν στην πλάκα, δημιουργώντας ένα κατασκεύασμα σταθερής γωνίας που παρέχει ισχυρή υποστήριξη για το οστό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Οι πλάκες ασφάλισης χρησιμοποιούνται συνήθως στη θεραπεία των καταγμάτων του καρπού, του αντιβραχίου, του αστραγάλου και του ποδιού, καθώς και στις χειρουργικές επεμβάσεις σύντηξης και άλλες ορθοπεδικές διαδικασίες.

Είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε περιπτώσεις όπου το οστό είναι λεπτό ή οστεοπορωτικό, καθώς ο μηχανισμός κλειδώματος της πλάκας παρέχει πρόσθετη σταθερότητα και μειώνει τον κίνδυνο αποτυχίας των εμφυτευμάτων.

Πώς λειτουργεί μια πλάκα οστού;

Μια πλάκα οστού είναι μια ιατρική συσκευή που χρησιμοποιείται για τη σταθεροποίηση των καταγμάτων των οστών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Πρόκειται για ένα επίπεδη κομμάτι μετάλλου, συνήθως κατασκευασμένο από ανοξείδωτο χάλυβα ή τιτάνιο, που συνδέεται με την επιφάνεια του οστού χρησιμοποιώντας βίδες. Η πλάκα λειτουργεί ως εσωτερικός νάρθητος για να συγκρατήσει τα θραύσματα των οστών με τη σωστή ευθυγράμμιση και να παρέχει σταθερότητα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Οι βίδες ασφαλίζουν την πλάκα στο οστό και η πλάκα συγκρατεί τα θραύσματα των οστών στη σωστή θέση. Οι πλάκες των οστών έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν άκαμπτη σταθεροποίηση και να αποτρέπουν την κίνηση στη θέση κατάγματος, η οποία επιτρέπει στο οστό να θεραπεύεται σωστά. Με την πάροδο του χρόνου, το οστό θα αναπτυχθεί γύρω από το πιάτο και θα το ενσωματώσει στον περιβάλλοντα ιστό. Μόλις το οστό έχει επουλωθεί πλήρως, η πλάκα μπορεί να αφαιρεθεί, αν και αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο.

Οι βίδες κλειδώματος παρέχουν συμπίεση;

Οι βίδες κλειδώματος δεν παρέχουν συμπίεση, καθώς έχουν σχεδιαστεί για να κλειδώνουν στην πλάκα και να σταθεροποιούν τα θραύσματα των οστών μέσω κατασκευών σταθερής γωνίας. Η συμπίεση επιτυγχάνεται με τη χρήση μη κλειδωμένων βιδών που τοποθετούνται σε σχισμές συμπίεσης ή οπές της πλάκας, επιτρέποντας τη συμπίεση των θραυσμάτων των οστών καθώς οι βίδες σφίγγονται.

Οι πινακίδες και οι βίδες πονάνε;

Είναι φυσιολογικό να βιώνετε πόνο και δυσφορία μετά από πλάκες και βίδες που εισάγονται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Ωστόσο, ο πόνος πρέπει να υποχωρήσει με την πάροδο του χρόνου καθώς το σώμα θεραπεύει και ο χειρουργικός χώρος ανακάμπτει. Ο πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω φαρμάκων και φυσικής θεραπείας. Είναι σημαντικό να ακολουθήσετε τις μετεγχειρητικές οδηγίες που παρέχονται από τον χειρουργό και να αναφέρετε οποιοδήποτε επίμονο ή επιδείνωση του πόνου στην ιατρική ομάδα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το υλικό (πλάκες και βίδες) μπορεί να προκαλέσει δυσφορία ή πόνο, και σε τέτοιες περιπτώσεις, ο χειρουργός μπορεί να συστήσει την αφαίρεση του υλικού.

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να θεραπευτούν τα οστά με πλάκες και βίδες;

Ο χρόνος που χρειάζεται για να θεραπευτούν τα οστά με πλάκες και βίδες μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού, τη θέση του τραυματισμού, τον τύπο του οστού και την ηλικία και τη συνολική υγεία του ασθενούς. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες έως αρκετούς μήνες για να θεραπευτούν τα οστά με τη βοήθεια πλακών και βιδών.

Κατά τη διάρκεια της αρχικής περιόδου αποκατάστασης, η οποία συνήθως διαρκεί περίπου 6-8 εβδομάδες, ο ασθενής θα πρέπει να φορέσει ένα cast ή ένα στήριγμα για να διατηρήσει την πληγείσα περιοχή ακινητοποιημένη και προστατευμένη. Μετά από αυτή την περίοδο, ο ασθενής μπορεί να ξεκινήσει τη φυσική θεραπεία ή την αποκατάσταση για να βοηθήσει στη βελτίωση της εμβέλειας της κίνησης και της δύναμης στην πληγείσα περιοχή.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διαδικασία επούλωσης δεν είναι πλήρης μόλις αφαιρεθεί το cast ή το στήριγμα και μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες για να αναδιαμορφωθεί πλήρως το οστό και να ανακτήσει την αρχική του δύναμη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν υπολειπόμενο πόνο ή δυσφορία για αρκετούς μήνες μετά τον τραυματισμό, ακόμη και μετά την επούλωση του οστού.